Bu günlərdə Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyan “Erməni tarixi”nin 2-ci cildinin birinci hissəsini oxuyub bitirdiyini deyərək, ondan alınacaq dərsdən danışıb: “Bu kitab Ermənistan Respublikasının maraqları baxımından hazırlanmayıb. Biz tarixdən bir dərs aldıq: real Ermənistan ideologiyası. Əminəm ki, bu, bütün vətəndaşlar, cəmiyyət və xalq üçün ümumdövlət dərsinə çevrilməlidir. Onun praktiki əhəmiyyəti var”.

O əlavə edib ki, məktəblərdə tədris olunan fənn “Ermənistan tarixi” adlanmalıdır: “Bu, çox mühüm ideoloji və fəlsəfi məsələdir”.

Bu onu göstərir ki, Ermənistan elitası yeni fəlsəfi-ideoloji konsepsiya hazırlayaraq, ona da “Ermənistan tarixi” adını verib. Deməli, “Erməni tarixi” fənninin uydurma, saxta, xülya olduğu qədər siyasi, iqtisadi, mədəni, milli, coğrafi, humanitar və başqa baxımlardan zərərvericiliyi də təsdiqlənir.

“Erməni tarixi” bu etnik qrupun tarixi, inkişafı, “dövlətçilik ənənələri”, “məruz qaldıqları zülmlər”dən bəhs edir.

Kitabda ermənilərin tarixi beş dövrdə göstərilib:

Antik dövr - qədim zamanlardan “Van krallığının süqutuna” qədər; əski dövr – “Yervanduni çarlığının yaranmasından xristianlığın dövlət dini elan edilməsi”nə qədər.

Orta əsrlər – xristianlığın dövlət dini elan edilməsindən erməni milli-azadlıq hərəkatının yüksəlişinə qədər (erkən, inkişaf etmiş və son orta əsrlər);

Yeni dövr erməni azadlıq hərəkatları ilə başlayır və ilk Ermənistan Respublikasının elan edilməsinə qədər.

Beşinci, ən son dövr Ermənistanın birinci, ikinci və üçüncü respublikalarının, eləcə də Qarabağın (onlar “Artsax” yazıb-red.) tarixini əhatə edir.

Bu mərhələlər, dövrlərin saxta olduğu, sonradan quraşdırıldığı Qarabağ və İrəvan məsələlərindən aydın olur. Ümumilikdə, “erməni tarixi”ndə “müəlliflər” türklərə, onların ərazilərinə qarşı bütün saxtakarlıqları etməklə yanaşı şər-böhtan atmaqdan çəkinməyiblər. Osmanlı dövlətinə, Türkiyəyə, Azərbaycana qarşı ərazi iddialarına bu “kitab”da haqq qazandırmağa çalışıblar.

Onun müəllifləri bu, yolla “Böyük Ermənistan” ideyasının reallaşması üçün öz aləmlərində “elmi əsaslar” “hazırlayıblar”.

“Erməni tarixi” etnik qrupun “tarixi” ilə bağlı “elmi” əsasların hazırlanmasına, dünyaya müxtəlif dillərdə təqdim olunmasına fokuslanıbsa, onu “tseqakronizm” (“tseghakronutyun”), “ermənilik” adlı erməni ideologiyası da “bütövləşdirib”.

Başqa sözlə, “erməni tarixi” kitabı və “tseqakronizm” bu etnik qrupun başının bəlasıdır. Onlar erməni cəmiyyətini insanları sevməkdən, humanistlikdən, dünyadan uzaq salır, türklərə kin, nifrət, düşmənlik aşılayıb.

“Tseqakronizm”in məqsədi erməni xalqını “tarixi vətənlərinin” bütün ərazisində “vahid erməni dövləti” çərçivəsində “birləşdirməkdir”. Bu ideologiya ötən əsrin 30-cu illərində Qaregin Njde və Hayk Asatryan tərəfindən işlənib hazırlanıb. Tsexakronizmin üzvi hissəsi və davamı taronizm ideologiyasıdır.

Adın və ideologiyanın əsas müəllifi isə Qaregin Njdedir. O, bu ideologiyanı ötən əsrin 30-cu illərində Avropada yeni yaranan nasional-sosializm (faşizm) əsasında yaradıb.

Vətənə, qana, genə, dilə, milli mənsubiyyətə, soy, kökə pərəstişlik, mənsub olduğu etnos hamıdan üstün tutmaq Njdenin düşüncə sisteminin əsaslarındandır.

Bu düşüncə sistemi əsasında bir neçə erməni nəsli tərbiyə alıb. Onlar dünyanın müxtəlif ölkələrində dövlət vəzifələri tuturlar. Təəssüf ki istisnasız olaraq, həmin insanlar saxta “Erməni tarixi” kitabı oxuyub, “tseqakronizm” ideologiyasını qəbul edib. Onlar yaşadıqları ölkələrdə dövlət vəzifələrini tutarkən bu yanlış, faşist düşüncə sisteminə xidmət edirlər.

Azərbaycanın Livandakı səfirliyinə hücumu, bu ölkədəki TV-dən Türkiyə və Osmanlı dövləti əleyhinə çıxışı erməni etnik qrupunun nümayəndəsi edib.

Başqa bir örnək Avetis Qidanyan adlı ermənidir. O, bir neçə il Livanın turizm naziri olanda yerli telekanallardan birinə bildirmişdi: “Mən erməni soylu livanlıyam. Mən türklərin Livana gəlməsini qadağan edə bilmərəm. Ancaq mən onları hava limanında da salamlamaq istəmirəm”.

Məlumdur ki, ermənilərin Azərbaycana, Türkiyəyə, türklərə, azərbaycanlılara qarşı mübarizəni hədəf seçən çoxsaylı terror təşkilatları, qrupları fəaliyyət göstərir. ASALA, “Daşnaksütyun”u yada salmaq kifayətdir.

Onlar bu “kitabın” və “erməniliyin”, yəni erməni faşist ideologiyası ilə tərbiyələniblər. Yenisi də yoxdur. Çünki ermənilərin heç vaxt dövləti olmayıb. Yeganə görüb-götürdükləri Azərbaycan torpaqları üzərində qurulan indiki Ermənistan Respublikasıdır.

Bəhs etdiyimiz düşüncə sistemi yaratmaqla əslində faşistləri təqlid edən erməni ideoloqları, bu etnik qrup qonşularla dinc, yanaşı yaşaya bilmir. Həmin sistemə görə bu etnik qrupa etibar, etimad edilmir. Onlar yalançı, dostluğa, qonşuluğa vəfasız sayılırlar. Həmin düşüncə sistemi erməni etnik qrupunu başqalarının əlində Türkiyə və Azərbaycana qarşı təzyiq alətinə çevirib.

Ermənistanın konstitusiya aktında vurğulananlar da “Erməni tarixi” və “tseqakronizm” ruhunda tərbiyənin, təbliğatın törəməsidir. Nikol Paşinyan, Levon Ter-Petrosyan, Robert Koçaryan, Serj Sarqsyan, Ruben Vartanyan, Samvel Karapetyan, Zori Balayan, Arkadi Qukasyan, Bako Saakyan, Araik Arutyunyan və başqaları, bütün erməni siyasiləri, elitası, ideoloqları bu saxta, əsassız, yalanlar üzərində qurulan faşist ideolojisi əsasında böyüyüb, Azərbaycan və Türkiyəni məhv etmək planları qurub, bu istiqamətdə fəaliyyət göstəriblər.

44 günlük müharibə “Erməni tarixi”nin beş mərhələsindən ikisinin sabun köpüyü olduğunu isbatladı. O biriləri də bu ikisindən fərqlənmir.

Nikol Paşinyan bu yuxudan ayılıb, xülyadan reallığa keçməyə çalışır. Ancaq bir ayağını hələ də o yalanlar dünyasından, sistemindən çıxara bilmir.

Bir əsrdən çox faşizm ruhunda böyüyən, tərbiyə alan erməni cəmiyyətini Azərbaycan silkələyib, ayıldıb. İndiki Ermənistan ictimaiyyətinin yenilənməsi, faşizmdən xilas olması da ayılmaqdan başlayır. Bir zamanlar faşist liderləri Moskvada “Qırmızı Meydan”da parad, ermənilərdə Bakıda ona oxşar tədbir keçirəcəklərini deyirdi...

“Ermənistan tarixi”ndə isə reallıqlar əksini taparsa, kitab erməni cəmiyyəti üçün yeni ideoloji düşüncənin formalaşmasında yönverici ola bilər.(Report)